هــیوا

باورش سخته اما به لطف خدا عمود ۱۲۰۰ هم رد کردم...

به یاد همه خواننده های هیوا هستم...

جای همه کسایی که دلشون توو این جاده اس خالی...

یادمه نوجوون که بودم، اون موقع ها که با اینترنت دایل آپ وصل میشدیم به اینترنت، با یه دخترخانوم چت می کردم که بیست و هشت سالش بود و شمالی بود!

گه گاهی با هم چت میکردیم و با خودم میگفتم چرا تا الآن ازدواج نکرده؟! بیست و هشت سال خیلیه!

با یه آقایی هم چت میکردم که اونم توو همین سن و سال بود!

رفته بودم توو حس و حال کلید اسرار:)) با خودم گفتم بذار واسطه کار خیر بشم و گفتم این دو نفر رو با هم آشنا کنم شاید با هم ازدواج کردن!

به هم دیگه معرفیشون کردم و آخرشم نشد البته.

اما یادمه اون موقع ها بیست و هشت سالگی برام خیلی زیاد بود.خیلی!

اون موقع ها تازه داشتم وارد 18+ میشدم! که بتونم حرف های مثبت هیجدهی بزنم!

حتی بیست و پنج سال هم برام خیلی زیاد بود اما بیست و هشت خیلی زیادتر !

ینی اگه کسی بهم میگفت بیست و هشت سالمه، یه آدم میان سال و پخته توو ذهنم ازش می ساختم.

اون روزا گذشت و گذشت...

نوزده ، بیست، بیست سه ، حتی بیست و پنج رو رد کردم و حالا وارد بیست و هشت سالگی شدم و دارم کم کم دهه سوم زندگی رو هم تموم میکنم.

در حالی که حس میکنم هنوز خیلی بچه ام و سن و سالی ندارم

تازه دارم میرم به سمت اهداف و آرزوهایی که داشتم.

انگار بیست و هشت سالگی اونقدرا هم که فکر میکردم " خیلی " نیست...