همه دوستان و آشناها منو به عنوان یه آدم شوخ میشناسن.
مثلا وقتی دوستام منو میبینن اولین واکنششون یه لبخنده که میاد روو لبشون :دی
توو وبلاگای قبلی هم طرز نوشتنم طوری بوده که عموما طنز توش بوده و طنازی! بودم واسه خودم به قول دوستان :))
اما از وقتی اومدم بیان اون چاشنی طنز از نوشته هام رفته تقریبا. حالا یکی از دلایلش جو سنگینه بیانه به نظرم :دی
با این حال چند وقت پیش یکی از دوستان قدیمی که توی شبکه های اجتماعی هم با هم در ارتباطیم به طور ناخودآگاه از طریق یکی از بلاگایی که کامنت گذاشته بودم اومده بود اینجا . اولش شک کردم که منو شناخته اما به روی خودم نیاوردم و منم میرفتم بلاگشون و کامنت میذاشتم.
یه شب داشتیم توو دایرکت ایسنتاگرام صحبت میکردیم که ازشون پرسیدم بلاگ منو پیدا کردید ؟ که جواب دادن نه و آدرس ندارم بعد که بهشون گفتم هیوا منم! بعد از کلی بد و بیراه گفتن که چرا آدرس جدید رو ندادی و من فکر میکردم دیگه نمینویسی ، گفتن که خوشم نمیومده بود از هیوا! به نظرم یه شخصیت مغرور داره و آدم مغروریه! البته بعدش گفتن برم یه دور دیگه بخونم ببینم کیه اصن هیوا:))
و این برام جالب بود که از نوشته های من این برداشت رو کرده بودن :))
+ به نظرتون من آدم مغروری به نظرم میرسم ؟ بیاید بگید تا حالا با خوندن نوشته های من چه برداشتی از من داشتید؟
از نظر شما خواننده محترم من چه شخصیتی دارم ؟ در واقع چه جور آدمیم ؟ ( تأسی به ask me a question در اینستاگرام :)) )
+ از دادن پاسخ سوال بالا در مورد شما ، معذوریم! :دی
+ تا حالا تجریه دیدن دوستای مجازی رو توو دنیای واقعی داشتید ؟ چطور بوده ؟؟
