هــیوا

اون لحظه ای که ادم از اطرافیانش نا امید و به خودش امیدوار میشه، فوق العاده است...این مدل آزادی قسمت همه😁👌

یاد این بیت افتادم :

چه استراحت خوبیست در جوار خودم
خودم برای خودم با خودم کنار خودم...!

ممنون منم خوبم

چقدر من خوبم که حتی امتحان نکردم ببینم ادامه مطلب رمز داره  یا نه فقط اومدم اجازه گرفتم:)))

نظرم رو پست دوتا قبلو تایید نکردی.ناراحت شدی نه؟خیلی ننه بزرگ شدم میدونم.....باورم نمیشه از چرخ این دنیا....ادم به خودش میاد میبینه همونیه که خوشش نمیومد

داری بزرگ میشی بابام جان.....تازه چندی نمیگذره که ارزو میکنی کاش بزارن یکم تنها تفریح کنی....

یعنی منکه اینجوری بوده مسیر برام.البته فراز و فرود داره...مثلا با اینکه کاملا اجتماعی بودم ولی تنهایی هم اذیتم نمیکرد و شرایط جوری بود که تنها بودم بیشتر.گذشت و یکی دوتا دوست پایه پیدا کردمو دیگه تنها نبودم...من اونی هستم که دوستی های پایدار داره.معمولا با دوستای نزدیکم هیچوقت کاملا قطع ارتباط نیستم ولی خب واقعیت از دوست بیشتر از دوستی انتظار ندارم....پس وقتی نبودن دوباره با تنهایی کنار اومدم.حالا به جایی رسیدم که گاهی از تهه دل ارزوی تنها بیرون رفتن و کسی سراغمو نگرفتن دارم.

هلووووو احوال شما؟

پست قبلی ادامه مطلبش شخصی هست یا ما هم میتونیم بخونیم؟؟؟

اره 50 تومنی ابهت خاص خودشو داره:)

برای من هم شبیه این اتفاق افتاده. البته من اونقدر هم آدمی نبودم که به همه پیام بدم. ولی مثلا چند وقت پیش چند بار به دوستی گفتم بیا بریم بیرون و اون می‌گفت باشه آخر هفته خبرت می‌کنم (ظاهرا مشتاق هم بود!) ولی نمی‌کرد. بعد می‌دیدم با دوستای دیگه‌ای همه‌ش داره وقت می‌گذرونه و من تو جمع‌شون جایی ندارم.

اینه که الان دیگه خیلی اصراری ندارم برای هر بیرون رفتن برم یکی‌یکی به دوستام بگم.

تنهایی وقت گذروندن هم لذت خودشو داره.